Η Νικολέτα που λες είναι γεωπόνος. Εγώ από την άλλη μεριά, δεν είμαι ούτε λίγο γεωπόνος. Ακριβώς επειδή εγώ δεν είμαι γεωπόνος, ενώ η Νικολέτα είναι, θέλω να ξέρεις ότι αυτό το ποστ στην ουσία είναι δικό της.

Για να καταλάβεις πόσο ακριβώς γεωπόνος ΔΕΝ είμαι, μου έκαναν πέρσι δώρο ένα ΚΑΚΤΟ και κατάφερα να τον ξεράνω. (Εντάξει, δεν είμαι τόσο κακή με τα φυτά, έχω ολόκληρο κήπο πάνω στην ταράτσα, αλλά δεν υπάρχει κάτι που να φύτεψα εγώ. Εγώ απλά ποτίζω.)

Τέλος πάντων. Σαν άλλος Άγιος Βασίλης με τα δώρα, η Νικολέτα ήρθε σπίτι μου και έφερε ένα μάτσο φυτά που τα λένε παχύφυτα, κάτι κακτάκια και ένα άλλο που δε θυμάμαι πως το λένε*, που είναι πιο μεγάλο και μια μεγάλη σακούλα με χώμα. Πήγαμε στην ταράτσα και αρχίσαμε τη “βρώμικη” δουλειά.

Συγκεντρώσαμε λοιπόν διάφορες εναλλακτικές γλάστρες όπως:

Μια λάμπα

Ένα ποτιστήρι διακοσμητικό

Μια τεράστια πήλινη πιατούμπα από το Βάρσο που είχε μέσα γιαούρτι (μα ποιος αγοράζει τέτοια πράγματα;;)

Ένα μικρό καφάσι που είχε φρούτα.

Εδώ η Νικολέτα προσπαθεί να μου εξηγήσει πως λένε τα φυτά και λοιπά, εγώ δεν ακούω, βγάζω φωτό και της σπάω τα νευρα. 

Πάμε να τα δούμε ένα ένα…

 Η λάμπα

 (είναι από αυτές που συνήθως βρίσκεις στα κλιμακοστάσια)

 (και τώρα τη βρίσκεις στην κουζίνα μου)

Το ποτιστήρι

Στις μεγάλες γλάστρες, η Νικολέτα είπε να βάλω πέτρες αφενός για να μη φεύγει το χώμα από αέρα κλπ και αφετέρου για να μην τις διαλύσουν οι γάτες μου.

Οπότε τι έκανα; Όλα αυτά τα βότσαλα που έχω μαζέψει κατά καιρούς από την Ικαρία (να εδώ έκανα και ποστ), τα πήρα και τα έβαλα στις αλτερνατιβ γλάστρες μου.

 

κάπως έτσι…

 ε; σι γουάτ άι ντιντ δερ;

έτοιμο!!

και στην τελική του θέση! 

Το καφάσι 

πάλι το ίδιο με τα βότσαλα..

ΤΙΠΣ / ΓΕΝΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ:

1. Πριν βάλουμε τα φυτάκια στο χώμα, γεμίσαμε μία λεκάνη με νερό και τα βουτήξαμε μέσα για κάνα δυο λεπτά.

2. Η πάνω επιφάνεια του κάθε φυτού πρέπει να έρχεται περασιά με το τελευταίο χώμα που θα ρίξεις. Οπότε, ανάλογα τη γλάστρα, ρίχνεις πρώτα το χώμα, υπολογίζεις που θέλεις να φτάσει, τοποθετείς το φυτό και στη συνέχεια ρίχνεις και το υπόλοιπο χώμα. (βγάζει νόημα τώρα αυτό;; Νικολεεετα!!!)

3. Αφού τελειώσεις με τα χώματα κλπ, έχει έρθει η ώρα να ποτίσεις. (για το καθένα από αυτά που είδες παραπάνω, έριξα περίπου μισό ποτήρι νερό). Μόλις ποτίσεις, το χώμα θα “κάτσει”, θα γίνει πιο συμπαγές και αυτή είναι μία καλή ώρα να δεις αν τοποθέτησες το φυτό στη σωστή θέση. Σε αυτό το σημείο μπορεί να χρειαστεί να πιέσεις το φυτό προς τα κάτω αν προεξέχει.

4. Στο καφάσι, που έχει ανοιγματα από κάτω, πριν ρίξεις το χώμα, πρέπει να απλώσεις μια σακούλα για να μην τρέχουν τα νερά όταν ποτίζεις.

5. Όπως και όλοι αγαπάμε τις συνήθειές μας, έτσι και αυτά τα φυτάκια αγαπούν τις δικές τους. Γι’ αυτό το λόγο δεν τους αρέσουν οι μετακινήσεις. Άρα, για την τελική τους θέση (στο σπίτι μέσα, στο μπαλκόνι κλπ), θέλει σκέψη.

6. Πότισμα. Τα φυτάκια αυτά δεν έχουν απαιτήσεις από άποψη νερού. 1 φορά το μήνα αρκεί, ενώ με παραπάνω φορές μπορεί να βρουν ένα μακάβριο θάνατο από πνιγμό (κατάλαβες, να σαπίσουν εννοώ)

7. Το χώμα. Που λέτε υπάρχουν διάφορα χώματα. (Κοκκινόχωμααααα! Σχοινοχωμαααα!) Ανάλογα με το τι θες να φυτέψεις, ζητάς τη συμβουλή του φυτώριου. Το σίγουρο είναι ότι αν πάρεις χώμα από μια παλιά γλάστρα που είχες κάποτε κάτι γαρδένιες, μάλλον δε θα κάνεις προκοπή.

8. Προσοχή στα κακτάκια! Είναι πολύ μαλακισμένα και ύπουλα! Γάντια και πάλι γάντια!

Αυτά!!!

Νικολέτα, ελπίζω να σου άρεσε! Σ’ ευχαριστώ για όλα! 

ΥΓ. Αυτό το φυτό δεν ξέρω πως το λένε, αλλά εγώ αποφάσισα να το ονομάσω Νέα Υόρκη. Είναι το αγαπημένο μου!

* update: το μεγάλο φυτό λέγεται Σανσεβέρια