Τόσο ισχυρή προσωπικότητα που για να καταφέρω να το τελειώσω μου βγήκε η πίστη. Βέβαια, είναι ό,τι καλύτερο και πιο “επαγγελματικό” έχω κάνει μέχρι σήμερα και μέσω αυτού έμαθα πάρα πολλά πράγματα.
Πάμε να δούμε όμως τα βήματα ένα ένα.. 🙂
Το έπιπλο αυτό ήταν ντυμένο με καπλαμά (ή αλλιώς διακοσμητικό ξυλόφυλλο – plywood) ο οποίος όμως ήταν σε πάρα πολύ κακή κατάσταση, σκασμένος στα περισσότερα σημεία. Επίσης, το ένα πόδι του ήταν σε πολύ κακή κατάσταση, έτοιμο να σπάσει. Να δες το πριν:
Η διαδικασία ξεκίνησε με μία σπάτουλα-ξύστρα με την οποία άρχισα να αφαιρώ ότι μπορούσα. Όμως όταν όλα όσα μπορούσα να βγάλω βγήκαν, ξέμεινα από ιδέες. Πήγα σε μάγισσες και χαρτορίχτες (εντάξει όχι, πήγα σε ένα χρωματοπωλείο και ένα ξυλουργείο) και δεν έβγαλα άκρη. Νόμιζα ότι θα μπορούσα να ξεκολλήσω τον καπλαμά με χημικό διαβρωτικό, αλλά δεν γίνεται κάτι τέτοιο.. Οπότε, μιας και στα μπλογκς του εξωτερικού έχει περισσότερη πληροφορία έψαξα, ξαναέψαξα και βρήκα τη λύση!
ΤΟ ΣΙΔΕΡΟ! (ναι, αυτό που σιδερώνουμε τα ρούχα!)
Η διαδικασία είναι απίστευτα απλή και μόλις ξεκίνησα να το κάνω ένοιωσα σαν να έχω ανακαλύψει χρυσάφι! Ή ένα μαγικό ντουλάπι που γεννάει κρουασάν και μερέντα..
- Βρέχεις το έπιπλο στο σημείο που θέλεις να βγει ο καπλαμάς. Εννοώ δεν παίρνεις το λάστιχο και αρχίζεις να βρέχεις! Εγώ πχ, το έκανα με ένα σφουγγάρι.
- Παίρνεις ένα κομμάτι πανί (που δε χρειάζεσαι!) και το βρέχεις επίσης, αλλά όχι να το κάνεις λούτσα, μόνο να είναι υγρό.
- Βάζεις το σίδερο στη μπρίζα.
- Απλώνεις το βρεγμένο πανί εκεί που θέλεις να ξεκολλήσει ο καπλαμάς, αφού πρώτα έχεις ρίξει νερό στο σημείο και ακουμπάς το σίδερο πάνω. Το αφήνεις 20 δευτερόλεπτα περίπου (ίσως και περισσότερο, θα το δεις αυτό..) και το βγάζεις.
- Σηκώνεις το πανί, παίρνεις τη σπάτουλα και τσα-τσιιιινγκ! Βγήκε!
- ΤΟ ΣΙΔΕΡΟ ΘΑ ΧΑΛΑΣΕΙ. Βασικά δε χαλάει,αλλά θέλει τρελό καθάρισμα. Εγώ πήγα και αγόρασα ένα καινούριο. Λολ
Μην ανησυχείς, δεν υπάρχει περίπτωση να μη βγει. Καμία περίπτωση.
Όπως φυσικά καταλαβαίνεις, το κόλπο είναι ότι ζεσταίνεται η κόλλα που ενώνει τον καπλαμά με το ξύλο και έτσι μπορείς να το ξεκολλήσεις.
Αφού τελείωσα με αυτό, έπρεπε να φτιάξω το πόδι. Σε αυτό με βοήθησε ο παλιός συμμαθητής και γείτονάς μου Αλέξανδρος ο οποίος μεταξύ άλλων είναι και ξυλουργός. Έπρεπε λοιπόν να βάλω δύο βίδες. Δεν μπορώ να εξηγήσω πως ακριβώς τις έβαλα, απλά αυτό που πρέπει να θυμάσαι είναι ότι α. οι βίδες πρέπει να είναι αρκετά μεγάλες έτσι ώστε να πιάνουν στο ξύλο που είναι δίπλα στο πόδι β. πριν τις βάλεις βούτηξέ τις μέσα σε ξυλόκολλα για να πιάσουν καλύτερα και γ. πρόσεχε μη βρει η μία στην άλλη. Αφού έκανα αυτό, το γέμισα ξυλόκολλα και το έδεσα με ένα πανί πολύ σφιχτά και το άφησα 24 ώρες. Όταν το έβγαλα ήταν μια χαρά σταθερό 🙂
Μετά ήρθε η ώρα του τριψίματος. Το έτριψα καλά με το τριβείο και με το χέρι στα σημεία που δεν μπορείς να κάνεις τριβείο, του έβαλα το σχετικό ξυλόστοκο όπου χρειαζόταν και όταν η επιφάνεια ετοιμάστηκε ξεκίνησα το αστάρωμα. Η διαδικασία του ασταρώματος με τη διαδιακασία του στόκου μπερδέυτηκαν λίγο γιατί όσο αστάρωνα τόσο έβλεπα λεπτομέρειες που ήθελαν διόρθωση..
Σε αυτό το σημείο να πω ότι ο στόκος στα “κουρμπαριστά” σημεία, όπως αυτό της ένωσης των ποδιών μπήκε με το χέρι, σαν να κάνεις γλυπτική ένα πράγμα. Διαφορετικά δεν μπορούσα να κάνω το στόκο να πάει στα σημεία που πρέπει, ούτε όμως και να διατηρήσω το σωστό σχήμα.
Αφού πέρασα λοιπόν 2 χέρια αστάρι άρχισα με το βάψιμο! 2 χέρια κι αυτό! Το έκανα θαλασσί.. Αλλά αυτό δεν αρκούσε ασφαλώς για να του δώσω το ύφος που ήθελα.
Μετά το βάψιμο ξεκίνησα να τρίβω με το γυαλόχαρτο σε διάφορα σημεία για να φανεί λίγο το ξύλο από μέσα. Επίσης έτριψα όλο το περίγραμμα, κάθε γωνία, για να ενισχυθεί το σχήμα του επίπλου, που με το πλακάτο χρώμα όσο να πεις χανόταν λιγάκι.
Στη συνέχεια έβαλα το αγαπημένο μου glaze που του έδωσα καφέ χρώμα! Σχετικά με το glaze, δες εδώ
Στις μεγάλες επιφάνειες το πέρασα ένα χέρι και μετά από λίγο το μάζεψα με ένα υγρό πανί. Και μετά, σε όλες τις γωνίες που είχα τρίψει πέρασα με το πινέλο πάλι λίγο glaze για να γίνουν λίγο πιο σκούρες οι γραμμές του.
Και……. Ιδού το αποτέλεσμα!!!! Νομίζω είναι το αγαπημένο μου μέχρι τώρα, ελπίζω να σου άρεσε και να σου έδωσε λίγη έμπνευση. 🙂
Τα πάντα που λες είναι θέμα απόφασης. Είτε είναι κάτι μικρό, είτε κάτι μεγάλο, αν δεν το πάρεις απόφαση, δεν θα το κάνεις. Έτσι που λες και με το πλυσταριό στο σπίτι μου…(αγγλιστί Laundry Room – καταλαβαίνεις, η λέξη πλυσταριό δεν γράφει καλά στα social media και στα blogs 😛 )
Όμως, πριν από 2 εβδομάδες… ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ! Παρασκευή βράδυ με καύσωνα, αποφασίζω να το βάψω. Κακή απόφαση λόγω ζέστης, αλλά αφού το ξεκίνησα, δεν μπορούσα να κάνω πίσω. Τελείωσα το βάψιμο το Σάββατο στις 2 το μεσημέρι και πήρα το αμάξι και πετάχτηκα στο πράκτικερ να πάρω κάτι ραφάκια. Γύρισα, το έβαλα και άρχισα το στήσιμο του δωματίου.
Την απλώστρα την είχα βάλει πριν από κάποιους μήνες και επίσης είχα φτιάξει και το κάδρο Laundry Room περίπου τον Ιανουάριο (μεγάλες προσδοκίες, καταλαβαίνεις)
