21/06/15

Πριν & Μετά: Το. Κομοδίνο.

Μετά την καρέκλα η απόφαση για το συγκεκριμένο κομοδίνο σχεδόν πάρθηκε από μόνη της. Το είχα κάνα χρόνο και δεν είχα αποφασίσει τι θα το έκανα.. Άσπρο; Χμ, όχι όλο. Μήπως το μισό; Ναι! Το μισό 🙂

Το τελείωσα σε λιγότερο από 10 ώρες. Δες παρακάτω τα βήματα.

Έτσι ήταν το πριν. Ωραίο, δε λέω, απλά αυτό το βερνίκι ρε παιδάκι μου που γινόταν πιο σκούρο σε σημεία…μπρρρ! χάλ-ι-α..

Βήμα Νο1: Ξύσιμο. Βασικά γδάρσιμο στην προκειμένη. Η επιφάνεια ήταν καπλαμάς και όχι κανονικό ξύλο. Στην αρχή πήρα το τριβείο με ένα 150άρι γυαλόχαρτο αλλά δεν έκανε δουλειά. Μετά πήρα ένα 40άρι που είναι πάρα πολύ σκληρό (βασικά για τοίχους είναι) και κάπως έτσι έφυγε η αηδιάρα. Μετά το ξαναπέρασα με το 150άρι για να γίνει πιο λείο. Στη συνέχεια έβαλα τη χαρτοταινία για να ορίσω το από που έως που θα το βάψω.

Δύο χέρια βελατούρα και δύο χέρια λευκό χρώμα. Ριπολίνη βεβαίως βεβαίως.

Κάπως έτσι ήταν χωρίς βερνίκι. (θα το άφηνα κι έτσι, αλλά θα γινόταν χάλια πολύ γρήγορα χωρίς βερνίκι)

Και…τσα τσινγκ! 1 χέρι βερνίκι και we’re done! 🙂

Γιου λάικ;;;

Facebook

6 Σχόλια

31/05/15

Πριν & Μετά: Η καρέκλα blast from the past

Αυτή η καρέκλα ήρθε εκ των έσω. Ήταν μία από τις καρέκλες που υπήρχαν στο σπίτι της γιαγιάς μου της Λεμονιάς. Σε αυτή την καρέκλα είχα κάτσει χιλιάδες φορές ενώ η γιαγιά μου, μου έφτιαχνε φέτες ψωμί με κοπανιστή που τόσο αγαπούσα (και πολύ συχνά αντικαθιστούσα το κανονικό φαγητό με αυτές). Οπότε καταλαβαίνεις πως πέρα από το γεγονός ότι μου αρέσει σαν καρέκλα (70’s, φορμάικα, τέλειο σχέδιο) είναι και κάτι που με συνδέει με τα παλιά και με τη γιαγιά που τόσο αγαπούσα. Στο θέμα μας τώρα..

Ο ασθενής όπως θα δεις ήταν βαριά τραυματισμένος.

Ξεκολλημένη πλάτη, ενώ τα πίσω πόδια ήταν πολύ χαλαρά, τόσο που με λίγη μόνο δύναμη μπορούσες να τα ξεκολλήσεις εύκολα. Εν ολίγοις δεν καθόσουν στην καρέκλα γιατί ήταν έτοιμη να σπάσει.

Αρχικά λοιπόν αυτό που έπρεπε να κάνω ήταν πρώτα να κάνω την καρέκλα λειτουργική και πάλι.

Αφού τη σταθεροποίησα και όλα κόλλησαν και βιδώθηκαν σωστά, άρχισα το αισθητικό κομμάτι.

Έξυσα πολύ καλά το σκελετό και ελαφρά την επιφάνεια του καθίσματος και της πλάτης.

Στο κάθισμα και την πλάτη, έκανα τη γνωστή διαδικασία βελατούρας – ριπολίνης, ενώ σε όλο τον υπόλοιπο σκελετό πέρασα δύο χέρια άχρωμο βερνίκι. Και…τσα τσινγκ! Έτοιμη!!!

Ήμουν από την αρχή 100% σίγουρη για το τι θα έκανα με αυτή την καρέκλα. Ήθελα να διατηρήσω την απλότητά της και να αναδείξω το υπέροχο σχέδιό της. Ελπίζω να αρέσει και στη γιαγιά μου άμα μας βλέπει από ψηλά. <3

Κι αυτό… έτσι, γιατί μου αρέσουν τα gif!

Facebook

4 Σχόλια

25/05/15

Ο Φελοπίνακας: Καρεκλεεε!

Και μιας και έφτιαξα κι εγώ την ταπεινή κίτρινη καρεκλίτσα μου (βλέπε προηγούμενο ακριβώς ποστ), κάνοντας παράλληλα σχέδια για άλλες 2 που περιμένουν υπομενετικά στην αποθήκη, είπα να κάνω και μία έρευνα/αναζήτηση έμπνευσης. Εδώ λοιπόν θα δεις τα αποτελέσματα της αναζήτησης αυτής.

Απλό, λιτό κι απέριττο. Το ζήτημα είναι να βρεις μία τέτοια καρέκλα! Πηγή

Λιγότερο απλό, ωστόσο εύκολο απ’ ότι φαίνεται. Χρώμα, πριντς λέλουδα και τα λοιπά! Πηγή για tutorial.

Αυτή θα τη βάλω χωρίς να είμαι σίγουρη αν μου αρέσει ή όχι. Είμαι πολύ μπερδεμένη. Δεν ξέρω, δεν ξέρω. Ίσως σε ένα λευκό δωμάτιο μαζί με ένα ζουρλομανδύα; Τι; Όχι; Πηγή

Εντάξει, αυτό είναι υπέροχο αλλά δύσκολο! Μία μαύρη καρέκλα γραφείου έγινε αυτό το φανταστικό ντιζαϊνάτο πράγμα! Πηγή tutorial

Και μία τελευταία! Η τέτρις καρέκλα! Πηγή tutorial

Και τώρα πες, πόσο βαρετή είναι η καρέκλα στην οποία κάθεσαι αυτή τη στιγμή;

Facebook

COMMENT

24/05/15

Πριν & Μετά: 2 πουλάκια κάθονταν!

Και ναι, ο καιρός άνοιξε επιτέλους. Και ναι, ήρθε η ώρα που πάλι μπορώ να βγαίνω στο μπαλκόνι και την ταράτσα και να σπάω τα νεύρα του κόσμου με τρυπάνια και τριβεία. Και ναι, ήρθε η ώρα για ακόμα ένα Πριν & Μετά. Το project “2 πουλάκια κάθονταν” αφορά μία καρέκλα που υπάρχει στο σπίτι απ’ όσο μπορώ να θυμηθώ, και η οποία στην ουσία είχε βγει σε αχρησία διότι ήταν φυσικά σε κακό χάλι και αν καθόσουν πάνω της, το λιγότερο να τη γλύτωνες με σκισμένο παντελόνι. Αλλά είχε τόσο όμορφο σχήμα, τόσο κλασικό που δεν θα την πετούσα με τίποτα. Έτσι της έριξα ένα πρόχειρο φτιαξιματάκι.

Για αρχή την έτριψα με γυαλόχαρτο, πράγμα πολύ εύκολο καθώς ήδη όλο το βερνίκι ξέφτιζε. Στη συνέχεια έφτιαξα το ξύλο που είχε φύγει, βιδώνοντάς το. Μετά στο πλαϊνό της καρέκλας έβαλα αρκετά συρραπτικά καθώς ο σύνδεσμος σε εκείνο το σημείο είχε χαλαρώσει και φρόντισα με ένα σφυρί να βάλω μέσα ότι πρόκα προεξείχε. Σε αυτό το σημείο αποφάσισα να κάνω κάτι με το χαράκτη της dremel που δεν είχα ξανακάνει! Και τι να κάνεις σε μία καρέκλα που την προορίζεις για κίτρινη; Φυσικά 2 πουλάκια που θέλω να πιστεύω ότι είναι καναρίνια (λολ). Αρχικά έκανα ένα πείραμα σε ένα άλλο ξύλο για να δω πώς δουλεύει αυτό το μαραφέτι. Πρέπει να σου πω ότι είναι το πιο απλό πράγμα. Το κρατάς σα στυλό και αργά αργά χαράζεις.

Τέλος, στόκαρα όσο μπορούσα! Διότι για να στοκαριστεί αυτή η καρέκλα και να μοιάζει σαν καινούρια, η μόνη λύση είναι να την βουτήξεις ολόκληρη μέσα στο στόκο και να κάνεις γλυπτική. Διότι φίλοι μου, you have to pick your battles που λέμε και στο χωριό μου και να βλέπεις ότι κάποια πράγματα ίσως να μην αξίζουν τον κόπο.

Έτσι λοιπόν την άφησα κάμποσες ώρες και μετά έτριψα το στόκο. Ακολούθησε αστάρωμα και στέγνωμα.

Και μετάάάάάά….drum roll!Ήρθε το βάψιμο! <3 Οικολογική ριπολίνη νερού, χρώμα κίτρινο-καναρινί.

Μετά από 2 χέρια ήταν σχεδόν έτοιμη. Η ώρα της λεπτομέρειας και το glaze είχε έρθει. Πρώτα με ένα μικρούτσικο κατσαβίδι πέρασα ξανά τα καναρίνια μου για να φύγει το χρώμα και να φανεί το ξύλο από μέσα. Κι αν ρωτήσεις γιατί δεν έκανα τα καναρίνια αφού είχα βάψει κλπ, θα σου πω ότι έχεις δίκιο. Ρούκι μιστέικ. Όντως αν το έκανα μετά θα ήταν πιο εύκολο. Τέλος πάντων, να μην τα πολυλογώ μετά έξυσα σχεδόν όλο το περίγραμμα της καρέκλας και πέρασα ένα μαύρο glaze στα καναρίνια και το περίγραμμα για να τονιστούν οι λεπτομέρειες.

Με ένα βετέξ μάζεψα ότι glaze περίσσεψε. Τέλος! Ίζι μπρίζι!!

Τσα τσιιινγκ!

Facebook

7 Σχόλια

26/04/15

Σουβέρ από κρύο πηλό

Ένα από τα υλικά που πρέπει να υπάρχουν πάντα στο σπίτι του DIYer είναι ο κρύος πηλός. Είναι ένα πολύ εύκολο υλικό και μπορείς να κάνεις φοβερά πράγματα με αυτό. Αν δε πιάνει και το χέρι σου, πραγματικά μπορείς να κάνεις θαύματα. Εμένα που δεν πιάνει το χέρι μου, προτιμώ πιο απλές και καθημερινές κατασκευές. Κάπως έτσι λοιπόν το προηγούμενο ΣΚ είπα να φτιάξω αυτά τα πολυγωνικά σουβεράκια για τη φίλη μου τη Δώρα.

Τα βήματα είναι πολύ απλά. Βρέχεις λίγο τα χέρια σου και αρχίζεις να πλάθεις τον πηλό. Σαν να ανοίγεις φύλλο τον απλώνεις μέχρι το πάχος του να είναι περίπου μισό εκατοστό (και 1 να γίνει δηλαδή.. ανάλογα τα γούστα και το στυλ). Στη συνεχεια, με ένα ποτήρι με αρκετά μεγάλη διάμετρο το οποίο χρησιμοποιείς ως κουπάτ, πιέζεις τον πηλό και αφαιρείς από γύρω ό,τι περισσεύει.

Στη συνέχεια παίρνεις ένα μαχαιράκι και δημιουργείς γωνίες.

Μπορείς είτε να κάνεις ολόδιο κόψιμο σε όλα για να είναι ίδια, ή μπορείς να κάνεις άλλαντάλλα γωνίες, όπως έκανα εγώ. Αφού τελειώσεις τα αφήνεις να στεγνώσουν 1 24ωρο. Booooring! (τα έβαλα και λίγο στο φούρνο για να επισπεύσω τη διαδικασία)

Αφού στεγνώσουν καλά καλά, τα περνάς με γυαλόχαρτο.

Μετά είναι έτοιμα να βαφτούν. Εκεί μπορείς να κάνεις πραγματικά ό,τι θέλεις. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις ακρυλικά χρώματα. Εγώ στην προκειμένη χρησιμοποίησα λαδομπογιά χρυσή.

Αφού πέρασε πάλι κάνα 24ωρο, τα πέρασα και με ένα άχρωμο βερνίκι νερού (προτείνω να το παρέσεις με βερνίκι λαδιού καλύτερα βέβαια για μεγαλύτερη σταθερότητα). Και ιδού!

Τα-τααααα!

Facebook

COMMENT