illustration / κολάζ από τη Δώρα. Βρίσκεις όλη τη δουλειά της στο account της στο instagram εδώ.
Προχτές έκανα αυτό που λέμε στο χωριό μου, ντικλάτερινγκ (de-cluttering), έτσι είμαστε εμείς στο χωριό, de-clutter τύποι. Τουτέστιν τέλος πάντων, μία αποσυμφόρηση, ένα φτιάξιμο της ακαταστασίας, ένα γενικό μάζεμα αντικειμένων πριν πέσουν όλα στο κεφάλι μου. Όπως λοιπόν μάζευα και διάλεγα και πετούσα πράγματα σκεφτόμουν ότι θα γράψω αυτό το ποστ. Για κάθε πράγμα που σου λέω να πετάξεις, θα το δικαιολογώ κιόλας.
- Παλιοί αναπτήρες. Αναμνηστικοί αναπτήρες από το ταξίδι σου στην Κάτω Ραχούλα που τους κρατάς γιατί κάποια στιγμή θα τους γεμίσεις (ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ!), γιατί σου θυμίζουν τα νιάτα σου, εκείνη την εκδρομή που είχες κάνει με την Σούλα, το Βρασίδα και τα άλλα παιδιά και λοιπά και λοιπά. Μην συνδέεσαι συναισθηματικά με τους αναπτήρες, έχεις ήδη αναμνήσεις από τις εμπειρίες σου, δεν θα τα ξεχάσεις επειδή πέταξες έναν αναπτήρα που δε δουλεύει. ΕΙΣΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ. ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ.
- Καλλυντικά που έληξαν το 1821. Ήταν τόσο ωραίες αυτές οι σκιές που είχες αγοράσει, κι εκείνο το τέλειο μαύρο μολύβι που είχες βρει μισή τιμή και λοιπά και λοιπά. ΩΣΤΟΣΟ… αν τα βάλεις τώρα στο πρόσωπό σου θα τρέχεις μετά στους δερματολόγους «Ναι γιατρέ μου, δεν κρατήθηκα, αυτή η σκιά με το γκλίτερ ήταν τόσο καταπληκτική» και δεν είναι να παίζεις με αυτά. Το ίδιο ισχύει με όλα τα προϊόντα, κρέμες, προϊόντα μαλλιών μπλα μπλα, αν έχουν λήξει, τα πετάς τώρα.
- Ληγμένα φάρμακα. Άνοιξε το κουτί, το συρτάρι με τα φάρμακα κι άρχισε να κοιτάς ημερομηνίες λήξης. Θα εντυπωσιαστείς από το πόσα είναι ληγμένα και πόσα δε θυμάσαι γιατί τα είχες αγοράσει εξαρχής. Μάζεψέ τα και πήγαινέ τα σε ένα φαρμακείο.
- Θήκες ρεσό. Μεταξύ μας τώρα, πόσο συχνά ανάβεις κεριά; Και πόσες θήκες για ρεσό από αυτές που έχεις σου αρέσουν πραγματικά; Είναι από αυτό το είδος αντικειμένου που είναι κάπως ύπουλο. Χωρίς να το καταλαβαίνεις, ένα δωράκι από εδώ, ένα τσίκι τσίκι από εκεί και ξαφνικά έχεις 25 θήκες ρεσό και δεν ξέρεις που να τις βάλεις. Πιάνουν σκόνη, τις κρύβεις, τις βγάζεις τα Χριστούγεννα για να τις ανάψεις μια φορά, τις ξανακρύβεις, μετά έχεις ραντεβού με κορίτσι/αγόρι τις ξαναβγάζεις, τις ξεχνάς, μαζεύουν σκόνη… ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΟ, πέτα τις και κράτα μόνο αυτές που σου αρέσουν ΣΗΜΕΡΑ.
- Αναμνηστικά βαφτίσεων/γάμων και λοιπά. Εντάξει, το βαφτίσαμε το ανηψάκι, το ξαδερφάκι, το αδερφάκι, το παιδί του κολλητού, της κολλητής. Και ωραίο το μπλιμπλίκι που ήταν μέσα τα κουφέτα αλλά το πιο πιθανό είναι ότι είναι άχρηστο. You’re a strong, independent person, μπορείς να τα πετάξεις, είναι ΟΚ.
- Πλαστικές σακούλες. Που τις έχεις; Σε συρτάρι; Σε ντουλάπι; Όπου και να τις έχεις, είμαι σίγουρη ότι γίνεται χαμός και ότι οι μισές που είναι κάτω κάτω έχουν αρχίσει ήδη να διαλύονται. Οπότε, μάζεψε όλες τις ανακυκλώσιμες και πήγαινέ τις στο μπλε κάδο. Αγόρασε ωραίες επαναχρησιμοποιούμενες και προσπάθησε να θυμάσαι να τις παίρνεις μαζί όταν πηγαίνεις για ψώνια (πάρε να έχεις κάνα δυο στο αμάξι, τίποτα μικρούλες που να χωράνε στην τσάντα και λοιπά.
- Καπάκια από τάπερ. Δεν ξέρω ποια συνομωσία υπάρχει και ξαφνικά κοιτώντας το ντουλάπι με τα τάπερ, έχεις μείνει με τα μισά καπάκια ορφανά. Πάρτο απόφαση, τα τάπερ σε έχουν ξεχάσει, δεν θα γυρίσουν πίσω στη ζεστή σου αγκαλιά. Πέτα τα καπάκια, δεν σου χρειάζονται.
- Εκείνη τη σακούλα με τα καλώδια. Γύρνα πίσω στο βαθύ παρελθόν και προσπάθησε να θυμηθείς ποια ήταν η τελευταία φορά που άνοιξες αυτή τη σακούλα και βρήκες κάτι το οποίο όντως χρειαζόσουν. Αν δεν είσαι ηλεκτρολόγος, είναι ΟΚ να πετάξεις τη σακούλα. Μην κοιτάξεις πίσω, μην αμφισβητήσεις τον εαυτό σου. Πέτα τη.
- Στυλό που δεν γράφουν. Τώρα τι; Πρέπει να σου εξηγήσω γιατί είναι ΟΚ να τους πετάξεις; Επειδή δε γράφουν! Πήγαινε εκεί δίπλα στο τηλέφωνο, που έχεις εκείνη την παλιά κούπα που έχει μέσα μολύβια στυλό και λοιπά και ξεκίνα. Μιας και ασχολείσαι, πάρε μια ξύστρα και ξύσε το μολύβι που είναι εκεί άξυστο εδώ και 3 χρόνια.
- Ελαφρώς σπασμένα είδη σερβιρίσματος. Εκείνη η κούπα που έσπασε το χερούλι, κι εκείνο το πιάτο που ράγισε στην άκρη, κι εκείνο το μπολ που έσπασες στα 2, που πολύ το αγαπάς και το έχεις φυλαγμένο κάπου για να το κολλήσεις και λοιπά. Όχι, αν έχει περάσει τουλάχιστον ένας χρόνος και δεν πήγες να αγοράσεις κόλλα και να ασχοληθείς, δεν θα το κάνεις τώρα. Αποχαιρέτησέ τα χωρίς σκέψη.
Έτοιμοι;;; Ξεκινάμε! 🙂
