SAFETY FIRST: Οι παλέτες έχουν χημικά και με βάση τον Παγκόσμιο Οργανισμό Αγροτικών Προϊόντων είναι υποχρεωτική η απολύμανση των ξύλινων μέσων συσκευασίας μέσω ειδικής επεξεργασίας που διασφαλίζει την απολύμανση τους από πιθανούς παθογόνους οργανισμούς και για την αποφυγή μετάδοσης φυτονόσων… Διάβασε εδώ για να δεις πως θα καταλάβεις τι σημαίνουν οι σφραγίδες που θα βρεις πάνω στις παλέτες και πόσο σημαντικά είναι όλα αυτά για την υγεία.

 

Ναι, είναι οπωσδήποτε trend τα τραπέζια αυτά καθώς και όλες οι κατασκευές με παλέτες. Αλλά από την άλλη έχω την αίσθηση πως τελικά κανένας δεν κάθεται να το κάνει, παρά μόνο χαζεύουμε όλοι αυτές τις γαμάτες φωτό από παλέτες στο pinterest ή πάμε σε καφετέριες και μπαρ που έχουν ξεφορτωθεί έπιπλα του πανακρίβου κι έχουν βάλει παλέτες και καφάσια και σωλήνες και «τι ωραίο που είναι το βιομηχανικό μας ντιζάιν» ένα πράγμα. Εγώ έφτιαξα το πρώτο τραπέζι επειδή το είχα ανάγκη για το μπαλκόνι μου βασικά και το δεύτερο για την αγαπημένη μου φίλη @nikisot που ήθελε να ξεφορτωθεί την «ΙΚΕΑίλα».

Τραπέζι από 2 παλέτες με ροδάκια. Η διαδικασία

Επιλέγεις τις παλέτες σου.

Προσπαθείς να βρεις καλές και όχι πολύ χρησιμοποιημένες.( Έχω ακούσει πως μπορείς να αγοράσεις κιόλας, αλλά εγώ ως τώρα δεν έχω χρειαστεί.  Ίσως αν αγόραζα να είχα λιγότερη ταλαιπωρία αλλά από την άλλη το ζήτημα είναι να μην αγοράσεις, αλλά να ανακυκλώσεις. )

Βάζεις τα γαντάκια εργασίας.

Ελέγχεις τα καρφιά, αν χρειαστεί αφαιρείς κάποιο που μπορεί να προεξέχει ή και προσθέτεις κάποιο άλλο καρφί.

Στη συνέχεια ρίχνεις ένα καλό πλύσιμο με νερό και χλωρίνη και τις αφήνεις να στεγνώσουν καλά.

Αν στοχεύεις στην τελειότητα (που εγώ με τις παλέτες δεν στοχεύω για να είμαι απόλυτα ειλικρινής), παίρνεις ξυλόστοκο και γεμίζεις τις τρύπες όπου υπάρχουν. Αφήνεις το στόκο να στεγνώσει.(βλέπε και οδηγίες για το χρόνο που χρειάζεται ο στόκος που θα αγοράσεις πάνω στη συσκευασία)

(μη βαριέσαι, σε βλέπω)

Μετά παίρνεις τα γυαλόχαρτά σου, (αν έχεις και τριβείο ακόμα καλύτερα) και τρίβεις τα ξύλα μέχρι να λειανθούν οι επιφάνειες. Αφαιρείς τις σκόνες και ρίχνεις ακόμα ένα πλυσιματάκι με νερό. Αφήνεις να στεγνώσουν.

Περνάς ένα χέρι με αστάρι. Το αστάρι είναι αυτό το πράγμα που πάντα μου φαινόταν άχρηστο αλλά τελικά έχει προστατευτικές ιδιότητες, σφραγίζει το ξύλο από υγρασίες κλπ και καλό είναι να μην βαρεθείς να το κάνεις.

Το χρώμα:

Εγώ είμαι φαν της ρεπουλίνης νερού και ό,τι έχω βάψει μέχρι τώρα το έχω κάνει με αυτή.

Επίσης είμαι φαν του πλακάτου χρώματος κι έτσι η ρεπουλίνη (που βασικά μοιάζει με πλαστικό χρώμα) με βολεύει γιατί μου δίνει αυτό το αποτέλεσμα. Όμως, αν θέλεις να αφήσεις την παλέτα στο χρώμα της τότε απλά πρέπει να πάρεις ένα ωραίο βερνίκι να τελειώνεις. Ρώτα και το χρωματοπωλείο ακριβώς τι πρέπει να πάρεις για τις δικές σου ανάγκες. Και γενικά ρώτα (μην τα γράφω εδώ) τι επιλογές υπάρχουν σε χρώματα γιατί είναι στ’ αλήθεια πάρα πολλές.

Το βάψιμο(με ρεπουλίνη):

Απλά πράγματα, ρολάκι από αφρολέξ και πινέλο για τα δύσκολα σημεία. 2 ή 3 χέρια αναλόγως. Αφήνεις, στεγνώνει βαριέσαι λίγο και λοιπά.

Ροδάκια: θα χρειαστείς 4 ροδάκια και μάλλον θα χρειαστείς και τρυπάνι εκτός αν είσαι ο Χουλκ ξέρωγω και σου κάνει μόνο το κατσαβίδι.

Η διαδικασία είναι σχετικά απλή. Βασικά βιδώνεις τα ροδάκια στις 4 άκρες της παλέτας. Δεν ξέρω πως αλλιώς να το περιγράψω. Δες και φωτό. Α, να μην ξεχάσω, όταν αγοράσεις ροδάκια φρόντισε τα 2 από τα 4 να έχουν φρένα για να μην πηγαίνει το τραπέζι πέρα δώθε.

Τώρα, εγώ πρέπει να σου πω πως δεν ενώνω τις παλέτες μεταξύ τους. Απλά ακουμπάω την μία πάνω στην άλλη. Δεν μετακινείται άλλωστε και είναι και πιο εύκολο στο καθάρισμα. Υποθέτω πάντως αν θέλεις να τις ενώσεις, όλο και κάποια βίδα θα κάνει τη δουλειά.

Τέλος πάντων, αυτά. Άμα έχεις καμιά απορία, γράψε από κάτω. Νομίζω σε κούρασα ήδη.