Ο παλιός μου φίλος ο Γιώργος, που κάποτε δουλεύαμε μαζί στο τιμημένο ΖΟΟ στο κάτω Χαλάνδρι, και τον οποίο μου σύστησαν τότε ως «Ο Γιώργος ο Wolverine», έχει χτυπηθεί από την κρίση και έχει μετακομίσει στη Γερμανία. Δεν είναι πια Wolverine, έχει αστικοποιηθεί κι αυτός και έχει γίνει ένα corporate γρανάζι σε κάποια γερμανική Giant.

Ο Γιώργος που λέτε, είναι αρχιτέκτονας και πλέον ζει & εργάζεται στη Φραγκφούρτη  με την κοπέλα του. Καρδούλες <3 (γι’ αυτήν πήγε εκεί βασικά.. ψέματα έλεγα στην αρχή). Επίσης έχει γραφτεί και ένα άρθρο γι’ αυτόν που μπορείς να βρεις εδώ.

Τέλος πάντων, τα πράγματα δεν είναι καθόλου πιο εύκολα γι΄αυτόν εκεί στην ξενιτιά, οπότε έβαλε στόχο να κάνει το σπίτι του «σπίτι» με μηδεν budget.

Έτσι λοιπόν, με μεγάλη χαρά, σας παρουσιάζω τα projects του:

Η απαραίτητη γλάστρα για τα ελληνικά μυρωδικά η οποία διακοσμήθηκε με ένα κόμπο από παλιό σκοινάκι γυμναστικής. Ο Γιώργος μου είπε ότι είναι πολύ περήφανος γι’ αυτό τον κόμπο. Χειροκρότημα!

Καθότι το δουλεύει και το γραφιστικό, η παρακάτω φωτό μιλάει από μόνη της.

Το επόμενο project είναι διακοσμητικό. Η σκακιέρα. Αλλά επειδή το δικό μου κείμενο δεν πιάνει μία μπροστά στο κείμενο που μου έστειλε ο Γιώργος, σας το μεταφέρω αυτούσιο.

«Α! Τι ωραία! Βρήκα μία σκακιέρα στα σκουπίδια.

Αλλα δεν έχω πιόνια. Έχω όμως έναν μικρό νίντζα, που συμβολίζει εμένα (έχω κάνει ενα μάτσο ιαπωνικές πολεμικές τέχνες απο μικρος) που μόνος τριγυρνάω παλεύοντας το άγνωστο του βορρά, χωρίς να ξέρω τι με περιμένει, οπλισμένος όμως με τις γνώσεις μου, την ετοιμότητα, την εμπειρία στις δυσκολίες, και με υπομονή.

Είχα και κάτι μπαμπούσκες, δώρο του πρώην της φίλης μου προς τη φίλη μου απο ένα ταξίδι του στη Ρωσία, οι οποίες συμβολίζουν το βορρά, ο οποίος έρχεται να με πνίξει, να με καταπιεί. (συμβολίζουν και τον πούστη τον πρώην της που παρόλο που μετανάστευσα και συζώ μαζί της, δεν έλεγε να σταματήσει να την διεκδικεί πίσω)

Και η μάχη αρχίζει..»

«Τον πούστη το Γερμανό τον εξόντωσα! Ευελπιστώ να κατακτήσω και το Βορρά!!

(είπα και να εκφραστώ και με μία πρόχειρη photoshopιά, κάτοψη, όψη προοπτικό, …)»

Τελευταίο project: Το παγκάκι.

Βρήκε την τάβλα επίσης στα σκουπίδια (είδες, δεν πετάμε μόνο εμείς ένα μάτσο γκουμουτσοπράγματα στα σκουπίδια, το κάνουν και οι Φραγκφουρτέζοι). Καθώς όμως βρήκε μόνο την τάβλα και όχι και το υπόλοιπο έπιπλο, αποφάσισε να το στηρίξει με βιβλία για να το κάνει πάγκο/έπιπλο για τιβι/καθισμα (το έχω κάνει κι εγώ με την Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδια).

Πάλι θα βάλω το δικό του κείμενο που είναι πιο φλύαρο αλλά πιο ωραίο από το δικό μου.

«Μαζέυεις όσα βιβλία θεωρείς περιττά για να στολίζουν τη βιβλιοθήκη σου, και παράλληλα πιστεύεις πως κανείς άλλος δεν θα ήθελε να τα διαβάσει (αυτό και καλά για να μην νιώθεις τύψεις που δεν τα χαριζεις, ή που δεν δίνεις τα άχρηστα περιοδικά στην ανακύκλωση), τα στήνεις και προσπαθείς να τα χωρίσεις σε ισοϋψείς στοίβες.

Αν κάθε τόσο μαζεύεις περισσότερα βιβλία και θέλεις να αναπροσαρμόσεις το ύψος, χρειάζεται πάλι λίγη υπομονή για τον καταμερισμό τους. Πρέπει να πετύχεις οι στοίβες να έχουν ύψος με διαφορά χιλιοστου. Αλλιώς θα σου πετσικάρει (χαχα, γαμώ τις λέξεις) με τον καιρο.

Μην βαριέσαι! Τόσα άχρηστα παιχνίδια με τουβλάκια παίζεις στο κινητό σου χωρίς λόγο. Ε παίξε και μία φορά αυτό το πραγματικό ΤΕΤΡΙΣ, γιατι έχεις λόγο!»

Και ιδού:

Αυτά λοιπόν από το Γιώργο και τη Φραγκφούρτη. Του ευχόμαστε ολόψυχα να βγάλει πολλά λεφτά κάποια στιγμή, γιατί μόνο με το παγκάκι θα τον χωρίσει η νύφη. Θα πάει να βρει κάνα γερμανό με κανονικό καναπέ.

Ευχαριστούμε Γιώργο!