Μετά την καρέκλα η απόφαση για το συγκεκριμένο κομοδίνο σχεδόν πάρθηκε από μόνη της. Το είχα κάνα χρόνο και δεν είχα αποφασίσει τι θα το έκανα.. Άσπρο; Χμ, όχι όλο. Μήπως το μισό; Ναι! Το μισό 🙂
Το τελείωσα σε λιγότερο από 10 ώρες. Δες παρακάτω τα βήματα.
Έτσι ήταν το πριν. Ωραίο, δε λέω, απλά αυτό το βερνίκι ρε παιδάκι μου που γινόταν πιο σκούρο σε σημεία…μπρρρ! χάλ-ι-α..
Βήμα Νο1: Ξύσιμο. Βασικά γδάρσιμο στην προκειμένη. Η επιφάνεια ήταν καπλαμάς και όχι κανονικό ξύλο. Στην αρχή πήρα το τριβείο με ένα 150άρι γυαλόχαρτο αλλά δεν έκανε δουλειά. Μετά πήρα ένα 40άρι που είναι πάρα πολύ σκληρό (βασικά για τοίχους είναι) και κάπως έτσι έφυγε η αηδιάρα. Μετά το ξαναπέρασα με το 150άρι για να γίνει πιο λείο. Στη συνέχεια έβαλα τη χαρτοταινία για να ορίσω το από που έως που θα το βάψω. 
Δύο χέρια βελατούρα και δύο χέρια λευκό χρώμα. Ριπολίνη βεβαίως βεβαίως. 
Κάπως έτσι ήταν χωρίς βερνίκι. (θα το άφηνα κι έτσι, αλλά θα γινόταν χάλια πολύ γρήγορα χωρίς βερνίκι)
Και…τσα τσινγκ! 1 χέρι βερνίκι και we’re done! 🙂
Γιου λάικ;;;
Aϊ ντου!
Το κανες παλι το θαμα σου!Ωραιοτατο!
(“αηδιαρα”-ακομα γελαω με τη λεξη!!!!)
Χαχαχχαχα! Πολυ χαίρομαι που σου αρεσει!
Ηλεκτρα,ερωτησουλα!
Μια καρεκλα απο μπαμπου που εχω…να την τριψω?να την βαψω με βελατουρα?να την βαψω με σπρει μην μου σπασουν τα νευρα?στειλε μου τη γνωμη σου,θα με βοηθησεις πολυ!
στείλε μου μία φωτό στο [email protected] για να τη δω! 🙂
μου αρέσει πολύ και ταυτόχρονα μου φαίνεται αστείο το επιπλάκι. (ξέρεις, τύπου, μου τελειωσε η μπογιά, ο μπογιατζής πήγε για τσιγάρα…) αλλά στ’αλήθεια μου αρέσει!
το λες ποπ, ε;
χαχα! κάπως έτσι! κι ο μπογιατζής ακόμα να γυρίσει 🙂