Δεν ήταν εύκολο να αποχωριστώ τη ζωγραφιά που μου κρατούσε παρέα για 4 χρόνια. Σήμαινε πολλά για μένα και μόνο καλές στιγμές έφερνε στο μυαλό μου. Ωστόσο οι στιγμές αυτές ανήκουν δυστυχώς στο παρελθόν και έτσι, πέρα από την ανανέωση που έπρεπε κάποια στιγμή να έρθει στο χώρο, είχε έρθει πια η ώρα να κλείσει κι ένας κύκλος.

Ο κύκλος έκλεισε και η κουζίνα βάφτηκε σβήνοντας με 3 χέρια πλαστικού χρώματος τη ζωγραφιά. Κάπως έτσι φώτισε πολύ ο χώρος, κάτι που μου είχε λείψει. Έτσι, διαπίστωσα ότι ήθελα κάτι χρωματιστό που όμως να μην είναι τόσο βαρύ ώστε να σκουραίνει τον τοίχο. Μετά από πολλή σκέψη και brainstorming με τη Δώρα, την partner in crime μου, αποφασίσαμε να μη ζωγραφίσουμε, αλλά να κάνουμε κολάζ και στη συνέχεια να το κολλήσουμε στον τοίχο. Και μετά από αρκετό χάζεμα στο πιντερεστ και λοιπά, μας ήρθε το αερόστατο! Φτάνει όμως με τα λόγια. Δείτε. 🙂

Αν νομίζεις ότι το να καταλήξουμε στο συγκεκριμένο κολάζ ήταν εύκολο, κάνεις λάθος! Το συγκεκριμένο αερόστατο μας πήρε τον περισσότερο χρόνο.

Αφού τελειώσαμε μαζί το μεγάλο, ξεκινήσαμε να κάνουμε η καθεμία από ένα, πιο μικρό και πιο απλό.

Στο ένα χρησιμοποιήσαμε τσόχα, ενώ στο άλλο, αφρώδες φύλλο που χρωματίσαμε.

Αφού τα βάλαμε στον τοίχο, διαπιστώσαμε ότι κάτι μας έλειπε.. Δώσαμε ραντεβού για την επόμενη εβδομάδα για συμπληρώσουμε με σύννεφα! 🙂

Με χαρτοσακούλες και ριζόχαρτο ξεκινήσαμε τα σύννεφα. Με χρωματιστά χαρτιά φτιάξαμε τη χαρούμενη βροχή.

Και κάπως έτσι ο τοίχος της κουζίνας φτιάχτηκε ξανά, έγινε χρωματιστός, έγινε χαρούμενος για να συντροφεύει τις ωραίες παρέες που έρχονται στο σπίτι. Και κάπως έτσι ανοίγουν νέοι κύκλοι στις ζωές μας, κύκλοι με ρίσκα, με αναμονή, με αγάπη και προσμονή για τα καλύτερα.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Δωράκι μου, που είχε το κέφι και την όρεξη να φτιάξουμε και πάλι κάτι μαζί. Και πιο πολύ την ευχαριστώ γιατί έτσι, όσο μακριά και να είναι θα τη σκέφτομαι κάθε μέρα.